تشخیص دیابت

 غالباً تشخیص بیماریهایی نظیر دیابت، در کودکان بر اساس شواهد اولیه بسیار سخت است ، مهمترین سرنخ های تشخیصی از صحبت با والدین کودکان بدست می آید. معمولاً در یک جمعیت که سابقه ی خانوادگی ابتلا به دیابت نوع یک در آنها نباشد، میزان بروز دیابت یک در 300 یا 3/0% است با این حال برخی علایم هشدار دهنده امکان تشخیص دیابت را برای پزشک ممکن می سازد. برای همه گروه های سنی علایم و نشانه های مشترک و خاصی بر روی دیابت وجود دارد، این علایم عبارتند از:

· تکرر ادرار

· پرنوشی

· کاهش وزن

· گرسنگی شدید

· خستگی

گاهی اوقات نشانه های اختصاصی در سنین خاص (و گاهی علایم فیزیکی) به تشخیص دیابت کمک می کند.

1-در نوزادان

تشخیص دیابت در نوزادان کار بسیار دشواری است زیرا اول از همه آنها قادر به ایجاد ارتباط کلامی نیستند و پاسخ به محرکهای موجود را با رفتارهای اختصاصی (برای هر نوزاد ) بیان می کنند که از روی آن نمی توان به تشخیص دیابت دست یافت. اغلب وجود رفتارهای غیر معمولی در نوزاد ، پرستار را متوجه ی وجود یک اختلال می کند. این شیرخواران اغلب بسیار بی قرار بوده و به طور غیر عادی گرسنه می شوند و مکرر پوشک خود را خیس کرده در نتیجه دچار کم آبی می شوند. در اکثر آنها بثورات جلدی در محل پوشک بر اثر رشد قارچ به علت خیسی مداوم دیده می شود. از آنجایی که این علایم بسیار گمراه کننده اند، غالباً این نوزادان شدیداً بیمار شده و دچار بی حالی همراه با تنفس سریع و بوی تنفس میوه ای یا استونی می شوند و نهایتاً با افت قند خون شدید و گاهی کتواسیدوز دیابتی به بخش اورژانس پزشکی منتقل می گردند. در بسیاری از موارد کودک به بخش مراقبت های ویژه منتقل شده و به منظور احیای آب از  دست رفته ی بدن، سرم  تراپی می شوند و انسولین به سرم کودک افزوده (insulin drip) می شود. سپس کودک را به بخش مراقبتهای پزشکی منتقل می کنند تا انسولین را به صورت تزریقی به بدن نوزاد برسانند. در نوزادان کمتر از 6 ماه باید مراقبت دایمی دیابت صورت گیرد. نوزادان بین 6 تا 12 ماه نیز احتیاج به مراقبت ویژه دارند اما نسبت به نوزادان زیر 6 ماه این مراقبت ها کمتر است، باید یادآور شد که در این نوزادان غالباً دیابت نوع یک دیده می شود .

2-کودکان نوپا

از آنجایی که مهارتهای ارتباطی کودکان نوپا بهتر از نوزادان است ممکن است بتوانند ناراحتی و بیماری خود را به خوبی به پرستار یا مادر تفهیم کنند . چنانچه هنوز از پوشک استفاده می کنند احتمالاً نیاز به تعویض مکرر پوشک داشته و رشهای پوستی قرمز در محل پوشک دیده می شود. این کودکان معمولاً تشنه هستند و کاهش وزن زیادی به خصوص در زمان از دست دادن آب در آنها دیده می شود. نداشتن اشک ، خشکی غشاءهای مخاطی و افزایش ضربان قلب در این کودکان مشاهده می شود. در این کودکان افزایش بد خلقی نشانه ی وجود حالت غیر عادی کودک است. این کودکان ممکن است در طول روز حوادث بیشتری را ایجاد نمایند و در شب رختخواب خود را خیس کنند. نکته ی کلیدی توجه به تغییر رفتار این کودکان است.

آنها غالباً میل به چرت زدن داشته و بی توجه می شوند. متاسفانه تشخیص دیابت در کودکان نوپا تنها بعد از مراجعه به بخش اورژانس انجام می شود زیرا علایم و نشانه های موجود آنچنان اختصاصی نیستند که پرستار یا والدین و مراقبین بهداشتی کودک به فکر ابتلا به دیابت بیفتند.به همین علت توصیه می شود که بوی تنفس کودک را چک کنید و چنانچه بوی میوه یا استون از آن استشمام شد سریعاً به پزشک اطلاع دهید.